“Blijf kloppen…
de vreugde die binnen in je woont zal eens een raam openen om te zien wie er voor de deur staat.”
– Rumi
Hoe om te gaan met het ongrijpbare gevoel na een verlies
Wanneer een dierbare sterft, sterf je een stukje mee. Vooral in de beginperiode lukt het bijna niet om vreugde te voelen. Af en toe vangen we een glimp op, dankbaar dat het er nog is, of misschien voel je je daar juist wel schuldig over. Maar hoe gaan we om met het ongrijpbare gevoel na een verlies?
Een heftig verlies meemaken kan er voor zorgen dat je niet goed bij je gevoel kunt komen. Deels uit zelfbescherming, vooral in de begin periode, maar uiteindelijk moet de levenslust wel weer voelbaar zijn. Echt voelbaar!
Sprankeltjes hoop
Maar hoe weet je nu of je die levenslust, die vreugde, echt diep van binnen voelt? Het is een intense drang naar leven. Een vreugde om de kleinste mooie dingen in het leven. Een onverwacht bijzonder gesprek met een vreemde. Een kopje koffie in de zon waar je intens van geniet en dat je een warm gevoel geeft van binnen. De schoonheid van de natuur. Dat je oprecht blij wordt wanneer je iemand ziet lachen van pure blijdschap. Om te begrijpen hoe om te gaan met het ongrijpbare gevoel na een verlies, moeten we die kleine momenten van vreugde koesteren.
Leven. Plezier kunnen maken met vrienden, genieten van kunst, muziek. Het kunnen delen.
Vind je het lastig bij dit gevoel te komen? Zijn er momenten waarin je die vreugde kunt voelen? Zelf ervaar ik het soms heel intens tijdens een film of documentaire. Dat je tranen in je ogen krijgt wanneer je iemand heel gelukkig ziet. Niet van verdriet maar omdat je die zelfde blijdschap kunt voelen.
Balans tussen denken en voelen
Echt bij je gevoel komen is soms best moeilijk. We zitten veelal in ons hoofd en verwarren dat met ons gevoel. Terwijl ons hoofd graag spelletjes met ons speelt. Het is dus belangrijk dat de balans tussen denken en voelen weer terug komt. Het ongrijpbare gevoel na een verlies kan ook worden aangepakt door deze balans te hervinden.
Er zijn manieren om die balans te herstellen met lichaamswerk. Al dan niet gecombineerd met gesprekken. We bestaan tenslotte uit lichaam, geest en ziel. Niet alleen ons hoofd ;-). Velen van ons zijn het contact met ons lichaam kwijtgeraakt. Emoties? Lastig en voor sommige ongrijpbaar. Laten we vooral die kant niet opgaan. Maar al die emoties die niet aangekeken worden zetten zich vast in ons lichaam en kunnen ons ziek maken. Hoog tijd om daar wat aan te doen.